Η αμείλικτη Ελληνική πραγματικότητα ...
«Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο αντίδρασης εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και γίνω βάρος στο παιδί μου».
Ο Δημήτρης Χριστούλας συνοψίζει σε λίγες λέξεις το γιατί προέβη στην ύστατη πράξη αντίδρασης : ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ. Όποιος μελετήσει το ιδιόχειρο σημείωμα του θυσιασθέντος συμπολίτη μας,καταλαβαίνει ότι υπερβαίνει τα όρια της αυτοχειρίας και σαν απόλυτα συνειδητοποιημένη πράξη μετουσιώνεται σε αυτοθυσία. Που είμαστε όλοι εμείς οι υπόλοιποι Έλληνες, για να δούμε επιτέλους ότι οι σύγχρονοι δοσίλογοι δεν πρόκειται να σταματήσουν το διασυρμό της Ελλάδας μας και το στήσιμο των σύγχρονων σκλαβοπάζαρων, ξεπουλώντας δίχως ίχνος ντροπής και τη χώρα αλλά και τους πολίτες της? Θα πρέπει να αυτοκτονήσουμε άπαντες για να πάρουν κάποιοι το μήνυμα, ότι δεν αντέχει άλλο ο μέσος Έλληνας πολίτης? Η αναμονή της εκλογικής διαδικασίας και η εκτόνωση της συμπιεσμένης οργής μας μέσω της ψήφου μας, μέσα στους απίστευτους εκβιασμούς περί χρεωκοπίας, πτώχευσης που συνεχίζονται επί δύο χρόνια, θα είναι άραγε οι τίτλοι τέλους της νεώτερης ιστορίας μας ?
Κάποιος συμπολίτης επέλεξε να θυσιάσει εαυτόν, για να μας ταρακουνήσει. Αν η ανθρώπινη ζωή δεν είναι το ύψιστο αγαθό, τότε ποιό είναι? Όταν οι σύγχρονοι σωτήρες μας, ξεδιάντροπα μέσα στο ντελίριο της προσωπικής τους καλοπέρασης και ευμάρειας, σφάζουν στό γόνατο κάθε ίχνος νομιμότητας, αξιοπρέπειας, ηθικής ημών και δεν έχουν απωλέσει ούτε euro από τα κεκτημένα τους (κλεψιμέικα κοινώς) και συνεχίζουν ακάθεκτοι και περιχαρείς το μνημειώδες έργο της σωτηρίας μας, εμείς πότε θα ξυπνήσουμε ?
Θα συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε τον κατ εξακολούθηση βιασμό μας, κολλημένοι στη λογική του βολέματος και του ρουσφετιού? Να βολευτώ εγώ και άσε τους άλλους να ψοφήσουν. Σίγουρα οι πολυπόθητες εκλογές θα είναι το μεγάλο στοίχημα για όλους μας. Έχουμε μία τελευταία ευκαιρία να μαυρίσουμε τους σύγχρονους προδότες και τα τσιράκια τους. Το πολιτικό μας σύστημα πρέπει να αναδιαμορφωθεί (όχι να ανακυκλωθεί) ριζικά και να πατήσει σε ότι νέο μπορεί να προκύψει με το πέρας των εκλογών. Το πρασινομπλεκόκκινο μοντέλο πνέοι τα λοίσθια. Αν δεν δεχτεί ένα ισχυρό πλήγμα τώρα, θα υπογράψουμε μόνοι μας την ταφόπλακα. Τα μνημόνια δεν έχουν αποτύχει. Έχουν πετύχει και αναμένεται η ολοκλήρωση των στόχων τους. Φτωχοποίηση των Ελλήνων ώστε οι σύγχρονοι δουλέμποροι να στήσουν τα εργοτάξια τους απομυζώντας κάθε ίχνος ενέργειας από τους νεόπτωχους και φθηνούς Έλληνες εργάτες-σκλάβους. Πούλημα αντί πινακίων φακής της δημόσιας περιουσίας για να συνεχίσουν τα κερδοσκοπικά πάρτυ τους οι ολίγοι, εις βάρος των υπολοίπων χρησίμων ηλιθίων.
Φτάνει πια με την αυτοτιμωρία μας σύμφωνα με την Παγκάλεια ρήση περί συμφαγώματος. Κάποιοι επιτέλους θα πρέπει να απολογηθούν και να πέσει ο πέλεκυς της τυφλής και κουτσής Θέμιδος στα κεφάλια τους. Πρώτος και καλύτερος ο Jefry Παπανδρέου με τον συντοπίτη μας Παπακωνσταντίνου. Κατόπιν όλοι όσοι διετέλεσαν σε κυβερνητικά σχήματα μετά τη μεταπολίτευση ξεκινώντας από τους πρωθυπουργούς, υπουργούς, διοικητές, διευθυντές υπηρεσιών και οργανισμών. Κατόπιν οι πολίτες οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι τις διασυνδέσεις και τις τρύπες του συστήματος ξεκοκκάλισαν επιδοτήσεις, υλικά και κονδύλια με τις ευλογίες των προστατών τους. Να πληρώσουν πρώτα όλοι αυτοί και μετά να επικαλούνται το φιλότιμο του Έλληνα για να σώσει την πατρίδα. Άμεσες διαδικασίες για δήμευση των περιουσιακών στοιχείων όλων αυτών που συνεχίζουν να γλεντούν και να στέλουν το λογαριασμό στους μη έχοντες.
Δυστυχώς μπήκαμε σε μια τροχιά δίχως επιστροφή. Για τις επόμενες δεκαετίες η αγελάδα που λέγεται Ελλάδα θα συνεχίσει να αρμέγεται από τη νέα τάξη οικονομοτεχνοκρατικής εξουσίας-κυριαρχίας. Αν είναι να αλλάξει κάτι αυτό θα γίνει μόνο βίαια. Η ειρηνική απαίτηση για τα αυτονόητα δεν θα αφεθεί να λειτουργήσει, γιατί πολύ απλά οι σύγχρονοι δήμιοι μας, ενδεδυμένοι δημοκράτες και ασελγώντας επανελλειμμένως στο Σύνταγμα (πρώην θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας), νομοθετούν και εφαρμόζουν ότι γουστάρουν.
Στο Σύνταγμα ο Δημήτρης Χριστούλας, έθεσε το αμείλικτο ερώτημα και έδωσε και την απάντηση : υπάρχει διέξοδος? Ναι υπάρχει, αλλά δυστυχώς θα είναι επώδυνη τα μέγιστα.
Πόσοι ακόμη συνάνθρωποί μας έχουν δώσει τέλος στη ζωή τους μην αντέχοντας το προσωπικό τους αδιέξοδο και το τέλμα που τους έφερε η μνημονιακή πρακτική? Πόσα τέτοια περιστατικά προστίθενται στον κατάλογο των σύγχρονων παράπλευρων απωλειών και δε γνωστοποιούνται?
Και προφανώς δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να ψοφήσουμε. Κάποια στιγμή θα πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Ας ελπίσουμε μόνο να μην αργήσουμε πολύ.
Ισπόγλου Θεόδωρος
Έλλην πολίτης
